Burçin Sönmez
            yüksek mimar

Kalabalığın ortasında, bakışları bana değince hissediyorum; Savunmasızım… Sözleriyle soyuyor beni, örtülerim bir bir düşüyor. Sessizliği,...

bakışın değdi gözlerime sandım ki ellerin ellerime dokunur dudakların dudaklarıma... bilemezdim değen tek şeyin bakışın olacağını en uzak...

Var sandım, Gelir sandım. İnandım, bekledim. … Yoktu, Gelmedi. İnanmıyorum, beklemiyorum. Sanmamak lazım.

çemberin içindeyim; anlamayışım bundan. anlaman için dışına çıkman lazım, diyorlar. nasıl çıkılır, söylemeden… … zaman geçiyor. zamanın...

Gittim ya, sözde… En çok o zaman geldim. Kendime... Gittiğimden beri yazıyorum, Gittiğim kadar yazıyorum. Yazdıkça kendime geliyorum,...

S-He is there I am here Only I need "t" To be t-here Eindhoven/ May '25

beklentim yokken suladığım bir çiçek açtı. seni de suluyorum, açıp açmayacağını bilmeden...

Yalnız ve gösterişli bir atlı, kaybettiği yolda aheste aheste ilerlerken dişi bir geyiğe rastladı. Varacağı yeri tarif ederek yön sordu....

Ben sevince ardına kadar açılır açılmaz denilen kapılarım. Sadece açabilen bilir. İşte onların kapısında usanmadan beklerim. Günlerce,...

-derinsin; halbuki yüksekten korkarım. ... -kendime söyleyebildiğim her şeyi sana da söylüyorum. sana söylemediklerim var! ... -biri...

İki çift lafım olacak dinlemek istersen. Duyduklarından öte görmen gereken bir şey. Nasıl göreceğim deme! İki çift lafa bir minik kalp...

İki kişi, ikisi de ayna; belki netlikleri farklı ama ikisi de ayna, ikisi de yansıtan, gösteren, benzeten, karşılıklı yani. Aynalar...

İnsanın kendini anlatma isteği azalacak gibi bir şey değil, bilinmek ve tanınmak istiyorum. Evet senin tarafından -sen dediğim ben olanın...